1 ای جوادی که کوه و دریا را باعطای تو ملک و مال نماند

2 شکر انعام تو به جان گویم که زبان را در او مجال نماند

3 آن درختی است بر تو که ازو باغ امید بی نهال نماند

4 وان درختی است رای تو که بدو قرص خورشید بی همال نماند

5 آز چندان سؤال کرد از تو که به سیرتش در سؤال نماند

6 بخل چندان دوال خورد از تو که به پهلوش بر دوال نماند

7 دیو امساک را که طبع تو دید اندر امساک قیل و قال نماند

8 هبه ایزدی از آن او را با تو اندر هبت جدال نماند

9 تا بماند فلک به مان که در او نجم عمر تو را وبال نماند