1 ای فتنه را دو نرگس شوخ تو رازدار من بهر محنتم، دگران را بنازدار

2 جانا تو نازنینی و خلقی نیازمند چشمی بناز جانب اهل نیاز دار

3 از نقش کائنات مبین جز خیال دوست یعنی ز غیر، دیده غیرت فرازدار

4 تر شد بساط هر چمن از گریه های ابر با غنچه گو که لب به شکر خنده بازدار

5 شاهی، به جد جهد چو کاری نساختی بنشین و دیده بر کرم کارساز دار