1 ای سفله بس که گفته تو خنده آورد خوانند مردمان پی دفع ملالتش
2 گفتی بود جزالت شعرم چنانکه آب خواهد فرو رود به زمین از خجالتش
3 آری به هر که شعر بری لت بود جزاش کو شعر کس که باشد ازینسان جزا لتش
اولین نفری باشید که نظر میدهید ✨
1 چون سلامان را شد اسباب جمال از بلاغت جمع در حد کمال
2 سرو نازش تازگی را سر گرفت باغ لطفش رونق دیگر گرفت
1 اینکه گفتم حال فرزند نکوست کش به اصل خویش پیوند نکوست
2 آن که باشد بد سگال و بد سرشت در سرشت او هزاران خوی زشت
1 آن موسوس بر لب دریا نشست تا کند بهر تقرب آبدست
2 دید دریایی پر از ماهی و مار چغز و خرچنگش هزار اندر هزار
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به
دیدگاهها **