ای بر دل هرکس ز تو آزار دگر از عبید زاکانی رباعی 36

1 مرا دلیست ره عافیت رها کرده وجود خود هدف ناوک بلا کرده

2 ز جور چرخ ستم دیده و رضا داده ز خوی یار جفا دیده و وفا کرده

1 ناگاه هوش و صبر من آن دلربا ببرد چشمش به یک کرشمه دل از دست ما ببرد

2 بنمود روی خوب و خجل کرد ماه را بگشاد زلف و رونق مشگ ختا ببرد

1 دگر برون شدنم زین دیار ممکن نیست دگر غریبیم از کوی یار ممکن نیست

2 مرا از آن لب شیرین و زلف عارض تو شکیب و طاقت و صبر و قرار ممکن نیست