صد تیغ جفا زدی و راندی ز درم از جامی رباعی 144

1 شه چو گشتی بعد چوگان باختن چون کمان مایل به تیر انداختن

2 از کمانداران خاص اندر زمان خواستی ناکرده زه چاچی کمان

1 چاره نبود اهل شهوت را ز زن صحبت زن هست بیخ عمر کن

2 زن چه باشد ناقصی در عقل و دین هیچ ناقص نیست در عالم چنین

1 ای شده زندان درم مشت تو بند بر آنجا ز هر انگشت تو

2 پیش که ایام کند رنجه ات گردش او تاب دهد پنجه ات