ای مثل چشم مستت چشم از جهان ملک خاتون غزل 1244

1 ای مثل چشم مستت چشم فلک ندیده نقش خیال رویت بر لوح جان کشیده

2 دل ز اشتیاق وصلت از جان ملول گشته جان در هوای لعلت از غم به لب رسیده

3 صدبار خار هجرت در پای دل شکسته وز بوستان وصلت هرگز گلی نچیده

4 کس چون تو دلربایی بی رحم پادشایی فارغ ز هر گدایی نه دیده نه شنیده

5 تا کلک صنع ایزد نقش وجود بسته چون تو ملک نهادی هرگز نیافریده

6 جانا خبر نداری کاین خسته فراقت دل رایگان بداده غم را به جان خریده

7 تا دیده دید رویت سیلاب شوق رانده تا دل گزید مهرت از جان طمع بریده

8 تا چشم نیم مستت بر من کمین گشاده پشتم ز بار هجران چون ابرویت خمیده

9 ای نور دیده، دیده گرد جهان دویده تا در جهان خوبی یاری چو تو گزیده