بر چهره من به نام خود از سید حسن غزنوی رباعی 165

1 ای یافته از چهره تو حسن کمالی داده است جمالیت خدا و چه جمالی

2 از دیده من عشق تو انگیخته نیلی وز قامت من هجر تو پرداخته فالی

1 اکنون که تر و تازه بخندید نوبهار ما و سماع و باده رنگین و زلف یار

2 بی زلف یار و باده رنگین و بی سماع خود آدمی چگونه زید وقت نوبهار

1 خدای داند و بس تا چه خرم است جهان بدین نظام جهان را کسی نداد نشان

2 ز یمن تست مرفه زمانه شاکی به آرزو نتوان جست این چنین دوران