چشم شوخ و دل سنگین بر سیمین از کمال خجندی غزل 1008

1 چشم شوخ و دل سنگین بر سیمین داری خال مشکین رخ رنگین لب شیرین داری

2 تو چه دانی ز من و حال من ای شمع چگل که چو من عاشق دل سوخته چندین داری

3 بی نیازی و نیازت بمن بیدله نیست پادشاهی و فراغ از من مسکین داری

4 گفتة رسم وفا دارم و آئین جفا آن نداری سر یک موی ولی این داری

5 ای صبا نکهت آن زلف مگر نشنیدی که هوای چمن و برگ ریاحین داری

6 دعوی زنده دلی از تو تکونیست کمال گر شب فرقت جانان بر بالین داری