ای باد نو بهاری بوی بهشت از همام تبریزی غزل 188

1 ای باد نو بهاری بوی بهشت داری از سوی گل رسیدی یا پیک آن نگاری

2 نی این چنین نسیمی از گلستان نیاید معلوم شد ز بویت کز هم‌دمان یاری

3 بر منزلی گذشتی داری از او نشانی چون زلف مشک بارش خوش بوی بی‌قراری

4 بویی که روح بخشد دل را فتوح بخشد از زلف یارم آید ای گل تو آن نداری

5 چون قامتش خرامان گردد میان بستان آنجا تو خود که باشی ای سرو جویباری