ناله ام را در دلش تأثیر از حزین لاهیجی غزل 954

1 ناله ام را در دلش تأثیر بودی کاشکی شکوه ام را گاهگاهی می شنودی کاشکی

2 سیل را بی تابی از ساحل به دربا می برد بی قراری های ما، می داشت سودی کاشکی

3 گلستان نبود به دستان، عندلیبان را چه شد؟ بلبلی از گلبنی می زد سرودی کاشکی

4 به ز جام می نباشد صیقلی، ساقی کجاست؟ زنگ تقوا، از دل ما می زدودی کاشکی

5 شبنم از دریای آتش، زود زنهاری شود مرهمی داغ مرا می آزمودی کاشکی

6 سوخت جان از شوق، داد از بی زبانی های ما آتش پنهان ما، می داشت دودی کاشکی

7 سخت بی ذوق است گلشن، ابر آذاری کجاست؟ بزم مستان را صفایی، می فزودی کاشکی

8 خنجر ناز تو را، نبود چرا پروای دل؟ عقده ای از خاطر ما، می گشودی کاشکی

9 شمع گر سوزد به شبها، روز آرامیش هست چشم آتش بار ما، یکدم غنودی کاشکی

10 رسته در دل از خرد، خار و خس اندیشه ها کشت ما را برق عشقی می درودی کاشکی

11 کلک خاموشت چمن را بی نوا دارد حزین نغمه ای با عندلیبان می سرودی کاشکی