ای دل طمع مدار که بی غم گذارمت از عرفی شیرازی غزل 158

1 ای دل طمع مدار که بی غم گذارمت وین هم قبول کن که به جان دوست دارمت

2 تاراج عافیت نبود کار دوستان وبن هم ز دوستی است که دشمن شمارمت

3 صد ره شکسته ای دلم از جور، هیچ گاه نگشوده ای نقاب که معذور دارمت

4 عرفی ز آه و ناله خموشی ، دگر بیا تا زخم های سینه به ناخن بکارمت