ای دل طمع مدار که بی غم گذارمت از عرفی مثنوی 36

1 ای دل طمع مدار که بی غم گذارمت وینهم قبول کن که بجان دوستدارمت

2 تاراج عافیت نبود کار دوستان وینهم زدوستیست که دشمن شمارمت

3 صدره شکسته دلم از جور هیچگاه نگشوده نقاب که معذور دارمت

4 عرفی ز آه و ناله خموشی دگربیا تا زخمهای سینه بناخن بخارمت