1 تو نفست دل کن و دل را چو جان کن پس آنگه سوی جانان روان کن

2 برهنه دار تن کوتاه کن دست شکم را گرسنه می‌دار پیوست

3 به زیر پای کن نفس و هوا را که تا باشد ببیند دل خدا را

4 ز مبدأ آمدی نادان در اینجای سعادت را ندانستی سر و پای

5 ز غفلت بی‌خبر ز آغاز و انجام نه از معنی به صورت آدمی نام

6 ولی چون پر کنی علم و عبادت شوی مرغی که پری تا سعادت

7 چو عیسی گفت اول چون بزادی مثال بیضه در فرش اوفتادی

8 بدانش گر نپّری بار دیگر کجا دانی از عرض برتر

9 به حکمت گر دیرین معنی بکوشی فرشته‌وش لباس علم پوشی

10 مجرد کردی از دنیا به طاعات چو عیسی راه یابی در سموات