ای باغبان طرفه که خواهی از رهی معیری قطعه 142

1 ای باغبان طرفه که خواهی به دست عدل از باغ ملک دور کنی مار و مور را

2 آنان که دفع گربه و روباه می‌کنند رخصت کجا دهند سباع شرور را

3 تنها شغال، میوه دهقان نمی‌خورد در باغ ملک ره چه دهی موش کور را

4 از خرس‌های بیشه نزدیک غافلی لیکن، کشی به بند شغالان دور را

5 دیوان به شهر گشته سلیمان عهد خویش گرگان به خلق بسته طریق عبور را

6 جمعی که فارغند ز اندوه دیگران کرده به خلق، غمکده بزم و سرور را

7 ای خواجه پاس دار که در روزگار تو بر مور هم ستم نرسد دست زور را