ای دوست گداز یار بیگانه از نشاط اصفهانی رباعی 32

1 گر بسوزیم بآتش همه گویند سزاست در خور جورم و از فضل توام چشم عطاست

2 گر بخوانی زعطا سر زخطا در پیش است ور برانی بجفا روی امیدم بقفاست

1 سر نهادیم بسودای کسی کاین سر ازوست نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر ازوست

2 گر گل افشاند و گر سنگ زند چتوان کرد مجلس و ساقی و مینا و می و ساغر ازوست

1 من و دل را بکویی منزلی بود که در هر سو دلی با بیدلی بود

2 چرا خود عشق زینسان مشکل افتاد که آسان شد از وهر مشکلی بود