ای مه برا شبی خوش، ناز و از سلمان ساوجی غزل 367

1 ای مه برا شبی خوش، ناز و عتاب تا کی؟ وی گل نقاب بگشا، شرم و حجاب تا کی؟

2 ماییم تشنه و تو عین الحیات مایی همچون سراب ما را دادن فریب تا کی؟

3 دل خواست از تو چیزی، فرموده‌ای که صبری جانم رسید بر لب، صبر و شکیب تا کی؟

4 ای شهسوار خوبان، یکدم به من فرود آی بردن عنان ز دستم، پا در رکاب تا کی؟

5 در جست و جوی وصلت، ما را چو آب و آتش گه بر فراز رفتن، گه در نشیب تا کی؟

6 خواهند باز دیدن، یک روز هم حسابی از بیدلان ستاندن، دل بیحساب تا کی؟

7 خوفم مده که سلمان، در غم تو را بسوزم پروانه را ز آتش، دادن نهیب تا کی؟