1 ای فلک با کمال تو ناقص وی جهان بی‌نوال تو درویش

2 گم کند راه مصلحت تقدیر گرنه تدبیر تو بود در پیش

3 همچو معنی که در بیان باشد در جهانی و از جهانی بیش

4 دوش دور از تو ای مدبر عقل نه به تدبیر عقل دوراندیش

5 جمع ضدین کرده در زنبور لطفت از نوش انتقام از نیش

6 پیشت از گونه گونه بی‌نفسی که نگون باد نفس کافرکیش

7 کرده‌ام آنکه یاد آن امروز می‌کند جانم از خجالت ریش

8 هیچ دانی که روی عذری هست تا بخواهم زنابکاری خویش