ای پری باز چه رفتت که از آشفتهٔ شیرازی غزل 1214

1 ای پری باز چه رفتت که بشکل بشری در بشر دین و دلی هست مگر تا ببری

2 نقد جان بر سر بازار وفا باید برد خواهی ار عشق چو یوسف صفتان را بخری

3 از تو شد فاش بمردم همه اسرار مرا چند ای اشک روان پرده مردم بدری

4 توسن ناز سبک ران که سری در قدمت تو مرا عمری چون برق یمان میگذری

5 از در پیر خرابات مرو ای سالک راه اینست سرار در قدمی میسپری

6 خودپرستی کنی ای بت بنهی ایمانرا با چنین روی در آئینه چرا مینگری

7 دیدم آشفته بخاک درت ای شیر خدا میکند لابه که شاید سگ خویشش شمری