ای دشمن اهل سخن از بی سخنی از سلیم تهرانی رباعی 93

1 می‌دهد سیل سراغ ره ویرانهٔ ما چون صدف در بغل موج بود خانهٔ ما

2 چوب گل بهر دوا در همه گلزار نماند بلبلان را چه بلایی شده دیوانهٔ ما!

1 فغان که سوخت جهان بهانه گیر مرا چو صبح کرد به فصل شباب، پیر مرا

2 ز موج خیزی دریای عشق، پنداری که مورم و گذر افتاده بر حصیر مرا

1 لاله را با روی او تاب قدح نوشی کجاست سرو را با قد او سامان همدوشی کجاست

2 منع ناصح پرده ی رسوایی ما کی شود شعله ی عریان ما را تاب خس پوشی کجاست