1 آن نبینی که پرتو خورشید چون کند میوۀ سیاه سپید

2 امر در دل همین اثر دارد قوّتی را به فعل می​آرد

3 در ارادت نهفته بود احوال تا رسد هر کسی به حد کمال

4 امر وارد شد آزمایش را آن نکوهش مر این ستایش را

5 سرّها جمله آشکارا شد کارهای نهفته پیدا شد

6 آنکه جان و تن ترا پرورد امر بود و ارادت ای سره مرد

7 هرکه زین هر دو پروریده شود دان که او نفس آرمیده شود

8 سایه پرورد سرخ رو نبود روی صحرانشین نکو نبود

9 هرکه بنشست، گشت سرخ و سفید گاه در سایه، گاه در خورشید

10 امر بگذار و در ارادت پیچ چیست بیرون از این دو دولت هیچ