تو گر دوست داری مرا ور از انوری ابیوردی غزل 286

1 تو گر دوست داری مرا ور نداری منم همچنان بر سر دوستداری

2 به هر دست خواهی برون آی با من ز تو دست‌برد و ز من بردباری

3 چه دارم ز عشق تو عمری گذشته نیاری بدین خاصیت روزگاری

4 چو گویم که خوارم ز عشق تو گویی هم از مادر عشق زادست خواری

5 من از کار تو دست باری بشستم زهی پایداری زهی دست کاری

6 تو داری سر آن که در کار خویشم ز پای اندر آری و سر درنیاری

7 دل آنجا نهادم که عهدی بکردی به پای وفا بر کدام استواری

8 همان به که با خوی تو دل نبندم که الحق چنین خوب خویی نداری