محروم مگر از کرمم نگذاری از ملک خاتون رباعی 323

1 آتشی از رخ چرا افکنده ای در جان ما همچو زلفت ای صنم بشکسته ای پیمان ما

2 سر فدای راه عشقت کرده بودم لاجرم در غم هجران تو بر باد شد سامان ما

1 بیا بنشین مرو در خواب امشب دل ما را دمی دریاب امشب

2 ز نور روی خود ما را برافروز که خوش باشد شب مهتاب امشب

1 مستغرق بحر غم عشقیم نگارا خود حال نپرسی که چه شد غرقه ما را

2 ای دوست به فریاد دل خسته ی ما رس بفرست نوایی من بی برگ و نوا را