نو درد نداری و رخ زرد نداری از کمال خجندی غزل 1004

1 نو درد نداری و رخ زرد نداری ای عاشق بیدرد چه نالی و چه زاری

2 دلها برد آن آه که از درد برآرند فریاد ز آهی که نور بیدرد برآری

3 رخساره بخون مژه بنگار دم نقد کز اشک فشان عاشق رخسار نگاری

4 غم روند و محنت دمد و درد برآید بر خاک شهیدان غمش هر چه بکاری

5 دیدی که چه غمهاست نرا بر دل ازین بار ای دیدن غمدیده چرا اشک نباری

6 تا چند بگردن بری این سر که حق اوست آن به که بری بر درش این حق بپاری

7 سر چیست کمال از تو اگر می طلبد بار گر دیده روشن طلید در نظر آری