بر خود چو نئی به بی تباهی منکر از اوحدالدین رباعی 237

1 آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال جانها همه واله اند زبانها همه لال

2 دنیا دل ما نبرد و عقبی نبرد ما را همه مقصود وصال است وصال

1 آنجا که نه پیدا نه نهان در گنجد کی داعیهٔ سود و زیان در گنجد

2 اما چو گناه عاصیان عفو کنند باشد که رهی در آن میان در گنجد

1 در ذات مقدّست کسی را ره نیست وزعین کمال تو کسی آگه نیست

2 سرمایهٔ سالکان راه طلبت جز گفتن لا اله الّا الله نیست