به خشک ریش گری در هری از انوری ابیوردی مقطع 230

1 به خشک ریش گری در هری ندیدستی ز هجو روی سیاهی که نوبتی بیند

2 کنون به خیمه زدن دانه‌ای پراکندی که مرغ ذکر تو تا جاودان از آن چیند

3 در آن دو لفظ سخن چاردست و پای شتر چنان نشنید کان شیوه عقل بگزیند

4 مکن به عذر و تلطف دل مرا دریاب که چوب خیمه در آن نیز نیک بنشیند