به خشک ریش گری در هری ندیدستی
- 1
- 2
- 3
- 4
1 به خشک ریش گری در هری ندیدستی ز هجو روی سیاهی که نوبتی بیند
2 کنون به خیمه زدن دانه‌ای پراکندی که مرغ ذکر تو تا جاودان از آن چیند
3 در آن دو لفظ سخن چاردست و پای شتر چنان نشنید کان شیوه عقل بگزیند
4 مکن به عذر و تلطف دل مرا دریاب که چوب خیمه در آن نیز نیک بنشیند
دیدگاه‌ها **