نشنوده‌ای که از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 114

1 هر که جان خفته را از خواب جهل آوا کند خویشتن را گرچه دون است، ای پسر، والا کند

2 هر کسی که‌ش خار نادانی به دل در خست نیش گر بکوشد زود خار خویش را خرما کند

1 نشنیده‌ای که زیر چناری کدوبنی بررُست و بردمید برو بر، به روز بیست؟

2 پرسید از آن چنار که «تو چند ساله‌ای؟» گفتا «دویست باشد و اکنون زیادتی است»

1 ای تو را آروزی نعمت و ناز آز کرده عنان اسپ نیاز

2 عمرت از تو گریزد از پس آز تو همی تاز در نشیب و فراز