خود را سگ کویت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 825

1 دلم در آرزوی عشق روی جانانست بعشق می نرسم این همه بلا زانست

2 همه ازین سوی عشقست هر چه رنج و بلاست چو جان بعشق گروکشت کار اسانست

1 ز رویت دسته گل می توان کرد ز زلفت شاخ سنبل می توان کرد

2 ز قدّ چفتۀ من در ره عشق بر آب دیده ام پل می توان کرد

1 سوز عشقت جگر همی سوزد تاب رویت نظر همی سوزد

2 تو چه دانی ؟که آتش رخ تو نظر اندر بصر همی سوزد