تو نظر کن که بت من چه از جهان ملک خاتون غزل 437

1 تو نظر کن که بت من چه جمالی دارد بر لب چشمه حیوان خط و خالی دارد

2 مه و خورشید بهم کس نتواند دیدن تو ببین بر سر خورشید هلالی دارد

3 هست خوبان جهان را همه حسن و خط و خال دل من با سر زلفین تو حالی دارد

4 در شکنج سر زلف تو وطن ساخت دلم وز فروغ مه و خورشید ملالی دارد

5 گر تصوّر کند آن یار که من از در او باز گردم به جفا فکر و خیالی دارد

6 تو مکن تکیه برین دور جفاجوی که هم محنت و دولت ایام زوالی دارد

7 حسن چون یافت کمالی بکند میل زوال حسن روی تو بهر لحظه کمالی دارد

8 حسدم نیست به مال و نه به جاه و نه به ملک بر کسی هست که با دوست وصالی دارد

9 چون وصالم ز جمال تو میسّر نشود مردم دیده ی من خیل خیالی دارد