می آیی و مطلب دل این بود، از سلیم تهرانی رباعی 5

1 ای ز مژگانت مرا چون خوشه در دل تیرها بر سرم چون برگ بید از غمزه ات شمشیرها

2 خفته در راه تو از عجز ای غزال شیرگیر دست بر بالای یکدیگر نهاده شیرها

1 هر که از فرقه ی ما نیست، لئیم است اینجا کوی عشق است، که محتاج کریم است اینجا؟

2 محتسب را به مقیمان حرم دستی نیست می دلیرانه بنوشید، چه بیم است اینجا

1 آتش گل را اگر باشد شراری، خال اوست گر چراغ آیینه ای دارد، گل تمثال اوست

2 سرو را این جلوه و سامان رعنایی کجاست طوق قمری کی به حسن نغمه چون خلخال اوست