می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم از ملک خاتون رباعی 249

1 چه خوش باشد شبی تا روز مهتاب فتاده از رخش در روی مه تاب

2 ز نور روی چون خورشید برده نگار مهوشم از چشم ما خواب

1 صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا

2 شیوه از چشم تو آموخت مگر نرگس مست روشنی از تو ربودست مه و خور گویا

1 بیا بنشین مرو در خواب امشب دل ما را دمی دریاب امشب

2 ز نور روی خود ما را برافروز که خوش باشد شب مهتاب امشب