فرو ریختی باز در جام جود از قاسم انوار غزل 321

1 باده ارزان شد و زهاد خرابند و یباب ساقی، از جام بلورین تو جان را دریاب

2 می رود عمر براهی که نمی آید باز این دمی چند که باقیست بمی خانه شتاب

1 ساقی به من آور قدح پیر مغان را تا تازه کند جودت او جوهر جان را

2 یک جام به من بخش از آن خم قدیمی زان می که کند مست زمین را و زمان را

1 زهی شوق و زهی شوق، زهی عشق و تمنا! زهی عشق جهانسوز، زهی حسن و تولا!

2 زهی لطف و کرامت، زهی خوش قد و قامت زهی روز قیامت، زهی نور تجلا