ای شمع بتان تا کی بر گرد از محتشم کاشانی غزل 404

1 ای شمع بتان تا کی بر گرد درت گردم پروانهٔ خویشم کن تا گرد سرت گردم

2 دست همه از نخلت پرمیوه و بس خندان گستاخ نیم کز دور گرد ثمرت گردم

3 من تشنه و تو ساقی هرچند ز وصل خود محرومترم سازی مشتاقترت گردم

4 ناز از شکرستانت هر چند مگس راند من بیشتر از حسرت گرد شکرت گردم

5 نزدیکم و نزدیکست قطع نظرم از جان چون مانم اگر روزی دور از نظرت گردم

6 گر از کرمم خوانی فرش حرمت باشم ور از نظرم رانی خاک گذرت گردم

7 بر موی میان هرگه از ناز کمربندی در زیر زبان صدره گرد کمرت گردم

8 سوی دل بی رحمت از شست دعا شبها هم خود فکنم ناوک هم خود سپرت گردم

9 ای شاه گداپرور من محتشمم آخر گوشی به سئوالم دار چون گرد درت گردم