سنبل گل پوش را بر سمن آورده‌ای از فروغی بسطامی غزل 444

1 سنبل گل پوش را بر سمن آورده‌ای وین همه آشوب را بهر من آورده‌ای

2 سرو چمان را به ناز سوی چمن برده‌ای قامت شمشاد را در شکن آورده‌ای

3 نرگس مخمور را جام به کف داده‌ای غنچهٔ خاموش را در سخن آورده‌ای

4 حقهٔ یاقوت را قوت روان کرده‌ای چشمهٔ جان بخش را در دهن آورده‌ای

5 در گران مایه را از عدن آرد سپهر تو ز دهان درج در در عدن آورده‌ای

6 قافلهٔ مشک را از ختن آرد نسیم تو ز خط انبار مشک در ختن آورده‌ای

7 عیسی دل‌ها تویی کز نفس جان فزا مردهٔ صدساله را جان به تن آورده‌ای

8 یوسف دل در فتاد از کف مردم به چاه تا تو چه سرنگون زان ذقن آورده‌ای

9 جیب فروغی درید تا تو به گل‌زار حسن پیرهن از برگ گل بر بدن آورده‌ای