ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟ از سعیدا رباعی 132

1 چه شور است این که در کاشانهٔ ماست که عقل ذوفنون دیوانهٔ ماست

2 فلک صیاد ما صید و جهان دام نصیب و قسمت، آب و دانهٔ ماست

1 الهی حل مگردان تا قیامت مشکل ما را مکن چون لاله پیدا در جهان داغ دل ما را

2 خیالی ساز یارب هر جا که در بزم ما سازد بپرداز از حکایت های عالم محفل ما را

1 مصور چون به تصویر آورد موی میانش را چسان خواهد کشیدن با قلم مد بیانش را

2 دلم پیوسته از چین دو ابرویش حذر دارد که نتواند کشیدن غیر صانع کس کمانش را