ای ملامت کنان بی‌حاصل از عراقی عشاق‌نامه 2

1 ای ملامت کنان بی‌حاصل سعی کمتر کنید در باطل

2 هستم آشفته بر رخی، که برو شد پری واله و ملک مایل

3 هست وصف جمال و نعت لبش برتر از فکر سامع و قایل

4 دل دیوانه در سر زلفش کی به زنجیرها شود عاقل؟

5 هرکه یک‌بار در همه عمرش التفاتی کند، شود مقبل

6 از خیالش چه شاکرم! کو نیز نیست از حال عاشقان غافل

7 ای صبا، ای صبا، غلام توام گر گذاری کنی بدان منزل

8 حال بیچارگان بادیه را برسانی بیار در محمل

9 گو: عراقی در آرزوی رخت جان همی داد و حسرت اندر دل