ای تیر غمت را دل عشاق نشانه از هلالی جغتایی غزل 370

1 ای تیر غمت را دل عشاق نشانه خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

2 که معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که ترا می طلبم خانه به خانه

3 هر کس به زبانی صفت مدح تو گوید مطرب به سرود نی و بلبل به ترانه

4 حاجی بره کعبه و من طالب دیدار او خانه همی جوید و من صاحب خانه

5 مقصود من از کعبه و بت خانه تویی، تو مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه

6 چون در همه جا عکس رخ یار توان دید دیوانه نیم من، که روم خانه به خانه

7 افسون دل افسانه عشقست وگر نی باقی به جمالت که فسونست و فسانه

8 تقصیر هلالی به امید کرم تست یعنی که گنه را به ازین نیست بهانه