1 ای اسیر خود حجاب خود توئی پاک باید دامن از گرد دوئی

2 جان چو پروانه بروی شمع ب اش آنگهی در بزم وحدت جمع باش

3 یک دل و صد آرزویش مشکل است یک مرادت بس بود چون یک دلست

4 هر کرا در دل پریشانی کشد زود بنیادش ب ه ویرانی کشد

5 جان عاشق جمع در عین بقاست مرغ آزاد است و باز آشناست

6 تفرقه در بندگی پیدا شود زانکه بازارت پر از غوغا شود

7 تفرقه ز احوال حق آمد پدید جمع گشت آنکه به اوصافش رسید