1 ای که از عدل تو هر مظلومی داد بیدادگر آسان بستد

2 قابض تو که به تهدید و وعید ارتفاع همه سیچان بستد

3 آب دهقانان یکباره ببرد وز همه برزگران نان بستد

4 پخته و خام به مردم نگذاشت حقّ و باطل همه یکسان بستد

5 چون جو و کاه صحرا برداشت باقی از خانه گروگان بستد

6 بیل و دلو و رسن و پشماگند با جوال و جل و پالان بستد

7 کلهاز فرق یتیمان بربود پیرهن از تن عریان بستد

8 هر چه بد بستداز آن درویشان تا طلاق زن ایشان بستد

9 بود منصف تر ازین نامعلوم لشکر غزلکه خراسان بستد

10 ملک الموت بد آن قابض تو که ز بس غصّه مراجان بتد

11 قدری جو که حوالت کردی بنداد آن و دو چندان بستد

12 بود فرمان تو بروی به دو جو این یکی چون بنداد آن بستد

13 آنچه گفتی که بده آن بنداد و آنچه گفتی تو که مستان بستد

14 باسطی را بکمار ای خواجه که جو از قابض نتوان بستد