1 تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم که من ضعیف پیکر ملک قوی سپاهم

2 شه چار رکن عشقم که به چار سوی غیرت ز سیه گلیم محنت زده‌اند بارگاهم

3 نه هوای سربلندی نه خیال ارجمندی نه سراسری و خرگه نه غم سرو کلاهم

4 ز هجوم وحشیانم شده متفق سپاهی که ز خسروی چو مجنون به ستیزه باج خواهم

5 ز جنون فزود هردم چو بلای ناگهانی در و دشت در حصارم دد و دام در پناهم

6 زده سر ز باغ رویت چه گیاه خوش نسیمی که گل جنون شکفته ز نسیم آن گیاهم

7 ز تو محتشم چه پنهان که دگر به قصد ایمان ز بتان نامسلمان صنمی زده است راهم