تو و آن قامتی که موزون است از فروغی بسطامی غزل 86

1 تو و آن قامتی که موزون است من و این طالعی که وارون است

2 تو و آن طره‌ای که مفتول است من و این دیده‌ای که مفتون است

3 تو و آن پیکری که مطبوع است من و این خاطری که محزون است

4 تو و آن پنجه‌ای که رنگین است من و این سینه‌ای که کانون است

5 تو و آن خنده‌ای که نوشین است من و این گریه‌ای که قانون است

6 تو و آن نخوتی که بی‌حد است من و این حسرتی که افزون است

7 تو و رویی که لمعهٔ نور است من و چشمی که چشمهٔ خون است

8 تو و زلفی که عنبر ساراست من و اشکی که در مکنون است

9 من و خون دلی که مقسوم است تو و لعل لبی که میگون است

10 من ندانم غم فروغی چیست تو نپرسی که خسته‌ام چون است