چه باشد ار ز من خسته از جهان ملک خاتون غزل 1292

1 چه باشد ار ز من خسته دل تو یاد آری ز روزگار وصال و ز عهد دلداری

2 مکن تو عهد فراموش و مگسل آن پیمان مکش چو سرو سر از ما اگر وفاداری

3 ز جور و غصه بیازرده ای دل ما را چه باشد ار ز وصالم به لطف باز آری

4 ندادیم شبکی کام دل ز لعل لبم ببردی از من بیچاره دل به عیاری

5 عزیز مصر دل خلق عالمی بودم مکن چنین به عزیزان کسی کند خواری؟

6 به خواب دیده ام آن روی همچو ماهوشش چه باشد ار بنماید دمی به بیداری

7 به چشم مست و سر زلف دل ز ما بربود نداد کام دل ما زهی سیه کاری

8 نهاد بار جهان بر دل من آن دلبر وفا نکرد و جفا می کند به سر باری

9 منم تو را ز جهان بنده ای بدار مرا که آن زمان به تو زیبا بود جهانداری