1 یسار ار چه کم گشت ابن یمین را بمقدار خود از مروت نکاهد
2 چو دونان ز بهر دونان حیف باشد اگر جز بدرگاه ایزد پناهد
3 رسد رزق او خود بد و بیکم و کاست ز رزاق اگر خواهد و گر نخواهد
1 زهی خجسته شبی کز درم نسیم سحر بفرخی و سعادت بمن رسید خبر
2 که تاج دولت و دین سرور زمان و زمین که بر زمین و زمان باد تا ابد سرور
1 گر شود در عشق جانان جان شیرینم تلف هر زمان افزون بود دل را بمهر او شعف
2 چشم من گر رسته دندانش را بیند بخواب از خیال روی او گوهر شود همچون صدف
1 دوش نسیم سحر بادم مشک وز باد نزد من آمد مرا مژده جانبخش داد
2 گفت که دارای ملک خسرو جمشید فر آنکه مشید از اوست قاعده دین و داد