1 یارم چو کلاله بر گل و لاله نهاد جان نیز دل شکسته بر ناله نهاد
2 مسکین دل من امید یک روزه نداشت باری به چه حرص این غم صد ساله نهاد
1 بزرگ جشن همایون و ماه فروردین خجسته بادا بر آفتاب روی زمین
2 علاء چتر و کلاه و بهاء افسر و بخت جمال تیغ و نگین و جلال مسندو دین
1 خاک را از باد بوی مهربانی آمد است در ده آن آتش که آب زندگانی آمد است
2 نرگس خوشبوی مخمور طبیعی خاستست بید خرم روی سر مست جوانی آمد است
1 هین در دهید باده که هنگام بی غمی است زان باده که مشرق خورشید خرمی است
2 تا روی چون دو پیکر در روی او کشم زیرا که مان چو پروین وقت فراهمی است