یاری که رخش قبله صاحب‌نظران از همام تبریزی غزل 34

1 یاری که رخش قبله صاحب‌نظران است چشم و دل مردم به جمالش نگران است

2 خواهم که ببوسم قدمش نیست مجالم هر جا که نهم دیده سر تاجوران است

3 پیداست که از وصل تو حاصل چه توان یافت چون وصل تو را خوی جهان گذران است

4 ای باخبرانِ تو همه بی‌خبر از خود وین بی‌خبری آرزوی باخبران است

5 وصل تو که محبوب‌تر از عمر و جوانی‌ست حیف است که او نیز چو عمرم گذران است

6 گر چشم تورا میل به خون ریختن ماست ما نیز بر آنیم که چشم تو بر آن است