یارب! غم ما را که بعرض از هلالی جغتایی غزل 130

1 یارب! غم ما را که بعرض تو رساند؟ کانجا که تویی باد رسیدن نتواند

2 خاکم چو برد باد، پریشان شوم از غم کز من بتو ناگاه غباری برساند

3 مشکل غم و دردیست که درد و غم ما را بی غم نکند باور و بی درد نداند

4 خونین جگری، کز غم هجران تو گرید از دیده بهر چشم زدن خون بچکاند

5 عالم همه غم دان و غم او مخور، ای دل می خور، که ترا از غم عالم برهاند

6 مردم لب جو سرو نشانند و دل ما خواهد که: ترا بیند و در دیده نشاند

7 من بنده ام، از بهر چه میرانی ازین در؟ کس بنده خود را ز در خویش نراند

8 خواهد که شد کشته بتیغ تو هلالی نیکو هوسی دارد، اگر زنده بماند