یار مرا وعده از حکیم نزاری قهستانی غزل 1210

1 یار مرا وعده داد بوس و کناری باز ز من کرد در میانه کناری

2 از دو کنارم نداد دست ‌میانی گفت هنوز از میان بدار کناری

3 هر چه برآریم از میانِ تو جانا بحر کنارم شود سفینه گذاری

4 دولتِ آن کس که می خورد به تنعّم بر ز میان و کنارِ چون تو نگاری

5 چند ملامت کنند مدّعیانم نیست گزیرم به هیچ حال ز یاری

6 رفته‌ام و بارها نیافته‌ام بار دیده‌ام این بارها معاینه باری

7 دل نه و از یار هیچ یاوریی نه نه ره ‌و رویی نه دیده نه سر و کاری

8 جای دلم خود مزلزل است و پریشان کاش مرا مسکنی بدی و قراری

9 قید شدی در کمندِ عشق نزاری تا چه کنند از چو تو نزار شکاری

10 گر نه چنین بودییی چو ذرّه هوایی کی بدییی بی‌ثبات هم چو نزاری