1 زان یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست غافل مشو، ای دوست، که آن عین گناهست

2 ای یار، مشو غافل از آن خسرو جانها زان شاه دل افروز، که سلطان سپاهست

3 در مذهب ما جمله بیک نرخ روانست در حضرت آندوست چه کوهست و چه کاهست

4 اما تو کسی را که بارشاد گزیدی او رهزن راه آمد، نه رهبر راهست

5 آخر همه با عشق گرایند بیک بار در هر دو جهان، هر که امیر آمد و شاهست

6 سر بر خط فرمان تو دارند همیشه در جمله جهان، هرچه سفیدست و سیاهست

7 عاقل همه از عقل سخن گفت و نکو گفت قاسم همگی مست شرابات الهست