زان پرده می‌گشاید دل از فروغی بسطامی غزل 372

1 زان پرده می‌گشاید دل بند نازنینم تا در نظر نیاید زیبا نگار چینم

2 دانی به عالم عشق بهر چه بی‌نظیرم وقتی اگر ببینی معشوق بی‌قرینم

3 گفتم نظر بدوزم تا بی دلم نخوانند پیشی گرفت عشقش بر عقل پیش بینم

4 ای خسرو ملاحت در من نظر مپوشان زیرا که خرمنت را درویش خوشه چینم

5 بالای خود میارا کز پا فتاده عقلم رخسار خو بپوشان کز دست رفت دینم

6 هر چند آستینت در دست من نیفتاد لیکن بر آستانت فرسوده شد جبینم

7 تا بر درت گذشتم، آسوده از بهشتم تا با تو دست گشتم، فارغ ز حور عینم

8 گر بخت خفتهٔ من از خواب ناز خیزد هم با تو می‌کشم می، هم با تو می‌نشینم

9 چون جم مرا فروغی از اهرمن چه پروا تا اسم اعظم دوست نقش است بر نگینم