رایت العلم از ابن یمین فریومدی دیوان اشعار 39

1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز

2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز

1 منت خدایرا که بتوفیق کردگار نامی که جست یافت جهانگیر نامدار

2 نوئین عهد خسرو خسرو نشان حسین آنکس که روزگار بدو دارد افتخار