شاهد به کام و شیشه به دست از فروغی بسطامی غزل 293

1 شاهد به کام و شیشه به دست و سبو به دوش مستانه می‌رسم ز در پیر می‌فروش

2 خواهی که کام دل ببری لعل وی ببوس خواهی که نیش غم نخوری جام می بنوش

3 ماییم و کوی عشق و درونی پر از خراش ماییم و بزم شوق و دهانی پر از خروش

4 دانی که داد بلبل شیدا به دست کیست از دست آن که کرد لب غنچه را خموش

5 مرغی که می‌پرد به لب بام آن پری بس طعنه می‌زند پر او بر پر سروش

6 پند کسی چگونه نیوشم که آن دو لب از من گرفته‌اند دو گوش سخن‌نیوش

7 گر چشم فیض داری از آن چشمهٔ کرم ای دل به سینه خون شو و ای چشم تر به جوش

8 من والهٔ جمال تو با صد هزار چشم من بندهٔ خطاب تو با صد هزار گوش

9 زان باده دوش چشم تو پیموده خلق را شاید که روز حشر نیاید کسی به هوش

10 کارم ازین مثلث خاکی به جان رسید قد برفراز و زلف بیفشان و رخ مپوش

11 بی جهد از آن نرسد هیچ کس به کام تا هست ممکن تو فروغی به جان به کوش